Kans op de triple bij de Puinduinrun 2018

Bij de Puinduinrun maakte ik dit jaar kans op de triple: drie overwinningen op rij. Dan moest ik nog wel even afrekenen met de tegenstanders en de 1000 traptreden.

Ik had m’n eigen tips gevolgd en was op zaterdag nog gaan proeflopen in de Haagse Alpen. Het parcours lag er prima bij. Weinig gladde stukken en de tweede trap in het parcours is door de gemeente mooi opgeknapt. Nog niet helemaal klaar, maar dat past wel bij deze wedstrijd. Tijdens het proeflopen viel me al op dat of je het parcours nu rustig of in volle vaart over gaat het is altijd zwaar.

Strategie

Bij de start was er één echte concurrent voor de titel. Clubgenootje Wynfrith die al jaren meedoet en steeds harder gaat trainen en lopen. Vorig jaar wist ik met een snelle start hem direct op achterstand te zetten en ik had besloten om die strategie ook dit jaar toe te passen.

Met een enorme knal uit het startkanon werden we weggeschoten. Klein stukje vlak en dan de eerste heuvel op. Ik liep al snel op kop. Met Wynfrith in m’n rug. Heuvel af, scherpe bocht naar recht, linksaf over een bruggetje, weer links. PIEP. De eerste km tijd wordt zichtbaar op m’n horloge. 3:11! Het snelle starten is gelukt. M’n tegenstander afschudden nog niet.

Alle remmen los

Iets verderop doemt de eerste trap op. Ik ga voorop en maak kleine pasjes omhoog. Als eerste kom ik boven waar m’n familie staat aan te moedigen. We lopen nog steeds samen en dat zorgt ervoor dat ook naar beneden alle remmen los gaan. In volle vaart stort ik me van de helling naar beneden af. Dit is heerlijk!

Tweede trap. Ik merk nu dat ik snel gestart ben en heb moeite om tussen de trappen door te herstellen. Omhoog houd ik nog de kop maar het kost moeite. Boven stukje rechtdoor en dan een steile trap naar beneden. Wynfrith gaat gemakkelijk naar beneden en heeft onderaan een voorsprong genomen. We lopen weer verder en komen bij de derde lange trap aan.

Vlieg naar beneden

Wynfrith is als eerste boven, maar ik zit er dichtbij. Boven aan gekomen vlieg ik zo ongeveer naar beneden. Voor m’n gevoel leg ik per stap wel vijf meter af en ik kom weer voor hem te lopen. Wow dit is gaaf! Hier moeten we weer een trap af. Halverwege glij ik uit en val bijna. Wynfrith niet en hij gaat onverstoorbaar verder. Hij pakt nu echt een voorsprong en breidt die op het paardenpad omhoog verder uit.

Bij het ingaan van de tweede ronde loop ik duidelijk op plek twee. Het gat is een seconden of 10-20. De snelle eerste ronde heeft me veel kracht gekost en op plek twee lopen is mentaal een stuk zwaarder dan vooraan merk ik. Weer maak ik m’n rondje maar de trappen omhoog gaan een stuk langzamer. Ik probeer me te concentreren op de stukken tussen de trappen in en daar een beetje te herstellen.

Naar de finish

In de derde en laatste ronde wil ik vooral het tempo niet verder laten zakken en de tweede plek veiligstellen. Een hoop bekenden langs de kant moedigen me aan en dat helpt. Ik tel de trappen af. De laatste heb ik nu bedwongen. Nog een trap naar beneden, dan weer door het paardenpad omhoog, naar beneden en dan nog een paar honderd meter over de weg naar de finish. Ik zet nog aan en ben tweede!

Tja en nu. Ik vind het eigenlijk vooral jammer dat ik het tempo al in de tweede ronde zo moest laten zakken. Heb ik het opgegeven of kon ik echt niet meer? Iets om de komende tijd het antwoord op te vinden. Ondertussen kan ik thuis genieten van m’n rijtje Puinduinrun stenen!

Uitslagen Puinduinrun 2018

Bekijk alle uitslagen van de Puinduinrun 2018

Lees ook het verslag van de winnares Moniek van Lieshout.

Foto boven: Nanda Blom