Zevenheuvelenloop 2017: over kilometer elf en een Japanse van 1,50 meter

De Zevenheuvelenloop is vanaf kilometer elf een makkie. De heuvels zijn achter de rug, de weg gaat bijna alleen maar naar beneden en je kunt in volle vaart richting de finish. Althans, dat is de theorie.

De reis naar Nijmegen gaat soepel. Samen met Moniek kan ik meerijden met clubgenoot Liesbeth. Zij werkt bij de politie en smokkelt ons mee het Nijmeegse hoofdbureau in. Daar kunnen we warm en droog omkleden en onze spullen veilig achterlaten.

Herfstdip

Mijn gedroomde doel vandaag is een tijd onder de 50 minuten. Dat is een verbetering van m’n PR met 20 seconden en vooral het doorbreken van een mooie tijdsgrens. Heel gemakkelijk zal dat niet gaan. In oktober had ik last van een herfstdip en pas sinds drie weken heb ik het trainingsschema weer volledig opgepakt.

Er doen heel veel mensen mee aan de Zevenheuvelenloop en ook vooraan is het in het begin dringen om je plek te veroveren. De eerste km is daardoor voorbij voor ik het door heb. Rond km drie gaat het voor het eerst omhoog. Op dat moment loop ik in een groepje met ene Rika. Een niet al te grote, maar wel hele rappe Japanse loopster.

Contrast

De eerste vijf km kom ik door in 16:51. Iets boven het schema voor een tijd onder de 50 minuten, maar dat is in de rest van de wedstrijd nog wel goed te maken. We verlaten hier de provinciale weg en slaan linksaf een smallere weg in. De Japanse loopster is nog steeds vlakbij. Ik bedenk me dat het voor de toeschouwers een mooi contrast moet zijn. Een vrouw van ik schat maximaal 1,50 meter hoog zij aan zij met een man van ruim 1,90 meter.

Kilometer zeven loopt zachtjes naar beneden en levert een goede km tijd op. Daarna gaat het weer omhoog en krijgen we de wind tegen. De stukken heuvelaf ga ik voluit, lange passen snel beneden. Omhoog kost veel meer moeite. Rika heeft deze tactiek omgedraaid. Heuvelop pakt ze de winst met veel kleine, lichte en vooral snelle pasjes. Steeds haalt ze me weer bij.

Elf-kilometer punt

Doorkomsttijd op tien km is 33:40. M’n droomtijd lijkt buiten bereik tenzij ik de laatste vijf km heel hard ga lopen. We zijn bijna bij het elf-kilometer punt. Daarna is deze loop een makkie. Toch?

Van 10 naar 11 km is een pittig stuk omhoog. Het gaat niet meer zo soepel en lopen is werken geworden. Eindelijk daar is hét punt. Nu dalen we af richting de finish. Ik zet aan maar het gaat niet vanzelf. M’n kruit lijkt verschoten. De Japanse heeft haar krachten beter verdeeld. Soepel versnelt ze en loopt ze langzaam bij me weg.

Het gaat niet zoals ik wil, maar gelukkig stort ik niet echt in. Met hard werken hou ik het tempo nog redelijk hoog en de kilometers tellen af. Nog maar twee te gaan wanneer ik door Patrick Kwist wordt ingehaald. Die komt als geroepen. Ik haak even een stuk aan en dat komt het tempo ten goede.

Finishlijn

Met nog 500 meter tot de finish begint het te regenen en waaien. Niks van aan trekken doorlopen! Laatste 100 meter pers ik er een sprintje uit en ga over de eindstreep. 50:37 is geen PR, maar wel sneller dan ik ooit in Nijmegen heb gelopen!

Dribbelend zoek ik m’n weg terug naar het Politiebureau. Daar staat de verse tomatensoep al te pruttelen.

Uitslagen Zevenheuvelenloop 2017

Bekijk alle uitslagen van de Zevenheuvelenloop.