Sfeer proeven bij de marathon van Berlijn

Vrijdagochtend kom ik in aan in Berlijn. M’n eerste stop is de Brandenburger Tor, 400 meter van de finish op zondag. Er wordt druk gebouwd aan het start- en finishgebied en veel lopers zijn alvast de omgeving aan het verkennen. Alles hier straalt marathon uit en ook bij mij begint het nu te leven. Het is niet meer de vraag of ik van start zal gaan, maar hoeveel kilometer ik zal afleggen.

Eind vorig jaar kreeg ik de bevestiging van mijn inschrijving voor de marathon van Berlijn. Ik regelde direct vervoer en verblijf en had voor het hardloopjaar 2019 één doel: een snelle tijd lopen op 29 september. Helaas ging er zo’n zes weken geleden een streep door deze ambitie. Overtraindheid verstoorde m’n voorbereiding, dwong me om rust te nemen en de sportarts adviseerde om niet te lopen in Berlijn.

Niet staan toekijken

Maar nu ik hier ben, ga ik niet staan toekijken. Ik ga gewoon van start om de sfeer te proeven en ervaring op doen voor een eventuele volgende poging. Op de kaart van het parcours zie ik dat het 14 km punt in de buurt is van m’n hotel. Een goed punt om uit te stappen.

Zaterdag verken is samen met m’n ouders de stad. Zij zijn naar Berlijn gekomen om mij aan te moedigen, maar nu ik niet voor een snelle tijd ga kunnen we mooi met z’n drieën de toerist uithangen.

Vlak achter de toplopers

Zondag loop ik iets voor 8:30 uur in een rustig tempo van het hotel naar de start. Ik verwacht eigenlijk grote drukte, maar dat valt mee en ruim van tevoren sta ik bij startvak A. In het park bij de start doe ik nog wat versnellingen en zorg dat ik warm blijf. Een kwartier voor tijd ga ik het vak in en kom daar clubgenoot Bram tegen.

Het voelt bijzonder om hier vooraan te staan, slechts een paar meter van de startstreep en vlak achter de toplopers. Op het scherm zie ik de tienduizenden lopers in de startvakken achter ons. Wat een mega evenement is dit!

Richting de Siegessäule

Precies op tijd klinkt het startschot en komen de lopers in beweging. We lopen richting de Siegessäule die midden op een soort rotonde staat en hoog boven alles uit steekt. In twee stromen van mensen gaan we er omheen. Vervolgens het Tiergarten park uit en de stad in. Ik loop ongeveer 3:30 min/km. Een heel behoorlijk marathontempo, maar voor deze wedstrijd niks bijzonders. Het is nog zo druk met lopers om me heen.

Doorkomst 5 km is 17:48 en ik loop netjes op schema voor een eindtijd van 2,5 uur. Het gaat redelijk soepel, maar ik voel dat ik niet goed genoeg ben om dit 42 km vol te houden.

Ideale looplijn

De meeste lopers hebben nu hun plek gevonden in de wedstrijd en ik heb wat ruimte om, om me heen te kijken. Het is een heerlijk parcours met brede wegen en weinig scherpe bochten. Blauwe strepen geven de ideale looplijn aan. Om me heen lopers van hoog niveau, mannen en vrouwen en uit veel verschillende landen. En ondanks het wisselvallige weer veel publiek langs de kant.

Het 10 km punt passeer ik in 35:49. Het is best lang geleden dat ik 10 km in dit tempo heb gelopen en ben blij te merken dat het aardig goed gaat. Bij km 11 staan m’n ouders langs de kant aan te moedigen. Ik steek m’n duim op om aan te geven dat ik nog een stukje doorloop.

Uitstappen of doorlopen?

Het geplande eindpunt komt in zicht. Het gaat nog goed en het is heerlijk om hier te lopen. Ik twijfel wat ik zal doen. Nog een paar km eraan vastplakken? De sportarts, m’n trainer en fysio hebben van tevoren benadrukt dat het een slecht idee is om de marathon toch uit te lopen en ik besluit om te luisteren. Precies bij het bord met km 14 stap ik uit de wedstrijd en wandel tevreden naar m’n hotel.

Douchen en omkleden en op naar het 40 km punt. Daar zie ik Kenenisa Bekele voorbij racen op weg naar de winst en wat later clubgenoten Wynfrith en Bram op weg naar een mooie eindtijd.

Ik kom terug!

Als de marathon voorbij is en we tijdens het avondeten zien hoe de laatste hekken worden opgeruimd, weet ik een ding zeker. Ik kom nog terug voor de overige 28 km!