Marathon update: verkoudheid schopt plan in de war

Dit jaar heb ik één hardloopdoel; een snelle tijd bij de marathon van Amsterdam. Komende zondag is het eindelijk zover. En juist nu schopt een hardnekkige verkoudheid het plan in de war.

Bijna twee weken geleden stond de laatste zware training op het schema. 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 km in marathontempo met tussendoor steeds een km in moderate (=15 seconden langzamer) tempo. Wanneer ik dit met succes weet te doorstaan, ben ik klaar voor Amsterdam. Het weer is goed en trainer Dick fietst met me mee. Ik heb echt zin in deze training, ik kijk er tegenop en naar uit tegelijk.

Maar vanaf het begin voelt het niet zoals het hoort. Ik kan het tempo aan, maar moet er te hard voor werken. Tegen het einde van de 6 km stop ik met praten tegen m’n trainer en heb ik al m’n energie nodig voor het lopen. Halverwege de 5 km stroomt de energie uit m’n lichaam en weet ik dat het vandaag niet gaat lukken. Na een wat rustigere kilometer pauze begin ik toch nog aan de volgende serie. Maar nee het is op, ik breek m’n training af.

Wat is er aan de hand? De trainingen hiervoor gingen bijna allemaal prima en ik heb voor en tijdens de training voldoende koolhydraten ingenomen. Ik ben bang dat ik een verkoudheid of ander virusje heb opgelopen en de dagen na deze training blijkt dat ook wel. Hoofdpijn, keelpijn, snotterig. Het wordt niet veel erger, maar gaat ook niet weg. Steeds denk ik morgen is het over. En dat nu al tien dagen…

Ik slik extra vitaminen, gebruik neusspray, drink verse jus d’orange, train weinig en ga vroeg naar bed. Misschien zorgt het ervoor dat ik niet zieker word, maar ik wil alleen maar heel erg fit worden.

Nu is het woensdagavond. Over vier dagen is de wedstrijd. De finishtijd die ik voor ogen had, heb ik al losgelaten. Het hoogst haalbare voor mij is nu van start gaan en lekker lopen. Ik ben benieuwd of dat gaat lukken.

Nog vier dagen…