Hemelvaartsdag: tijd voor de Golden Tenloop in Delft

31 mei 20196 juni 2019 Jeroen 5 km, Agium Runcircuit, delft, Golden Tenloop, Wedstrijdverslag

Zo loop ik in vier weken geen wedstrijd en zo loop ik er twee in vier dagen! Dit keer 5 km bij de Golden Tenloop in Delft.

In een strak nieuw tenue van teamsponsor Agium sta ik in aan de start. Veelvoudig winnaar Mike Teekens is er dit jaar vanwege een blessure niet bij, toch is er concurrentie genoeg van vooral jonge lopers. Ik heb er vandaag zin in. Ben zeker niet in topvorm, maar wel benieuwd of het lukt om 5 km vol gas te lopen.

Het startschot klinkt en we gaan er vandoor. Al snel verlaten we het smalle centrum van Delft en lopen richting Delftse Hout. Bij de eerste km loop ik op kop naast Farid met achter ons nog een heel groepje andere lopers. Het gaat niet heel snel (voor een eerste km) en ik voel me best goed. Dan besluit Farid er een schepje bovenop te doen. Het tempo gaat omhoog en ik moet aan het werk.

Scherpe bocht naar links

Het gaat nu net iets te hard en ik moet de koploper laten gaan. Ook word ik ingehaald door de nummer drie, maar het lukt me om bij hem aan te haken. Samen lopen we stevig door en blijven in het spoor van Farid. Tot we bij een keerpunt komen. Een scherpe bocht naar links een smalle brug op en einde brug ook scherp links om via een pad langs het water weer richting het centrum te lopen. Bij het keren raak ik de aansluiting kwijt en loop nu alleen op plek drie.

Ik dacht dat we de eerste helft de wind tegen hadden, maar nu we de andere kant op lopen merk ik dat dat niet zo was. Dit gaat niet lekker en ik voel de mannen achter me dichter in de buurt komen. Ik zal toch niet het podium missen!

Het doet pijn

Daar is het drie km punt. Van tevoren had ik bedacht om behouden te starten en op dit punt te versnellen. Maar dat zit er echt niet in. Ik moet heel hard werken om niet te veel tempo te verliezen en verwacht eigenlijk ieder moment ingehaald te worden.

Met nog zo’n anderhalve km te gaan is daar gelukkig weer een bocht. De wind staat nu niet meer vol tegen en ik herpak mezelf een beetje. Ik kijk achterom en zie dat de concurrentie er niet in is geslaagd veel dichterbij te komen. Voor mij het teken om aan te zetten en alles te geven in het laatste stukje. Het doet pijn, maar het lukt.

Vleugels voor de eindsprint

Hoe dichter ik bij het centrum kom, hoe drukker het langs de kant is. Met als hoogtepunt een stuk over de Markt voordat je echt richting finish gaat. Het staat hier vol enthousiast publiek en dat geeft vleugels voor de eindsprint.

Bij het verlaten van de Markt kijk ik nog eens naar achteren, niemand te zien en de derde plek ga ik niet meer kwijtraken. Ik sprint door naar de eindstreep en ga lachend over de finish.