Over hardloop hoogte- en dieptepunten
Voor Haagse Bluf, het clubblad van HAAG Atletiek, schrijven Annemarie en Jeroen samen een column. In het september nummer gaat het er over hoe ze er sportief voor staan. Het verschil kan bijna niet groter zijn.
Ha broer, hier zit ik dan achter mijn computer … er moet een column komen, gerelateerd aan atletiek, terwijl ik zelf op mijn dieptepunt zit qua sportiviteit. Morgen word ik, na bijna een jaar aanklooien, geopereerd aan mijn knie. Heel pessimistisch vraag ik me af of ik daarna überhaupt nog wel een keer bij af wil en kan beginnen met hardlopen. Maar ik merk aan alles dat mijn lichaam en hoofd het sporten echt weer nodig heeft, dus ik moet! Hoe is het met jou op die andere planeet?
Ik ben bang dat het contrast met jouw situatie op dit moment niet groter zou kunnen zijn. Hoewel ik vandaag een rustdag heb genomen. Niet vanwege een blessure, maar omdat ik moe ben na een recordaantal trainingskilometers afgelopen week en twee zware trainingen in de heuvels van de Ardennen. Ik ben nu een paar weken bezig met mijn marathonschema en geniet met volle teugen van deze nieuwe uitdaging. Wat zijn de verwachtingen na je operatie?
Dat contrast is inderdaad wel op zijn hoogtepunt (of dieptepunt?), tijd om het verschil een stuk kleiner te laten worden. Laten we zeggen dat ik, tegen de tijd dat deze Haagse Bluf uitkomt, weer meetrain met een groep anders dan de blessuregroep! Na zes weken herstellen, mag ik namelijk weer langzaam op gaan bouwen. Ik ga er maar van uit dat de operatie niet voor niets is en mijn knie daarna weer soepel beweegt. Maar qua ambities hou ik me nog maar even stil … 21 oktober, tijdens jouw marathon, maar eens kijken of professioneel water aanreiken wat is!
Fit worden zou op dit moment ook je enige ambitie moeten zijn, daarna is het pas tijd om andere doelen te stellen. Hoewel je voor water aangeven natuurlijk wel een uitzondering mag maken! Graag zelfs. Misschien wil je binnenkort een keertje oefenen en met een bidonnetje langs mijn trainingsroute staan?
