In draf over de renbaan – verslag van de Duindigt Cross

Waar normaal renpaarden in volle vaart hun rondjes maken, liep ik afgelopen weekend een wedstrijd. Over het bevroren zand van de renbaan bij de Duindigt Cross. Een unieke setting met een heerlijk zonnetje erbij!

Deze wedstrijd was de laatste van het 1 van de 4 crosscircuit en voor mij de derde in totaal. De Duinrell- en Oliebollencross waren behoorlijk pittig en de Duindigt Cross zou nog eens 2 kilometer langer zijn. Ik had me daarom voorgenomen het wat rustiger aan te doen. De start en finish waren op de renbaan en al snel bleek het een vrij vlak parcours te zijn. Daardoor viel het wel mee met dat rustiger aan doen.

Pijngrens

Mijn trainer langs de kant en een vriendin zo’n 200 meter voor me zorgden voor extra motivatie. Behalve een klotsende buik (eerder te leeg dan te vol) voelde ik me goed. Ik had nog energie over voor een flinke eindsprint. Voor de derde wedstrijd op rij kwam ik kokhalzend over de finish. Waar komt dat opeens vandaan? Heb ik, nu ik een bevalling heb meegemaakt, een nieuwe pijngrens waardoor ik opeens dieper kan gaan dan daarvoor? Of eet en drink ik gewoon niet goed voor de wedstrijd? Ik ga er eens op letten.

Heb ik, nu ik een bevalling heb meegemaakt, een nieuwe pijngrens?

Nieuw doel

Met prima tijden en een tevreden gevoel, heb ik mijn eerste doel nu afgerond. Het voelt als een kleine overwinning en ik heb de smaak te pakken. Tijd voor iets nieuws om naar toe te werken! En wat kan dat anders zijn dan de City Pier City in eigen stad? Vaste prik inmiddels (dit wordt de zevende keer) en altijd goed voor een dag vol adrenaline.

Graadmeter

Nog even twijfelde ik over welke afstand ik dit jaar ga lopen. De 5 km is altijd mijn favoriet geweest, maar daar voel ik me nu nog niet snel genoeg voor. De halve marathon heb ik pas een keer gelopen, maar het liefst laat ik het daar ook bij (zo lang!). Dus blijft de 10 km over! Het lijkt mij een mooie graadmeter om te kijken waar ik nu sta.

Vooruitgang

Mijn PR op de 10 km ligt net onder de 46 minuten. Het zou natuurlijk heel mooi zijn om daaronder te lopen, maar ik betwijfel of dat op dit moment haalbaar is. Tot nu toe train ik twee keer in de week. Ik begon achteraan in de groep, maar inmiddels boek ik letterlijk vooruitgang. Maar zo in vorm (en toegewijd) als ik me twee jaar geleden voelde, voel ik me nu echt nog niet.

Stok achter de deur

In de hoop nog wat snelheid te winnen, ga ik de laatste weken voor de CPC nog een derde keer in de week erbij lopen. Voor mezelf in plaats van met de groep, want dat is logistiek niet haalbaar. Ik zet het hier maar zwart op wit, dan heb ik een goede stok achter de deur. Ik zal het nodig hebben!

Uitslagen Duindigt Cross

Bekijk hier de uitslagen van de Duindigt Cross.

Bewaren